-->
Κ.Καραμανλής κατά τις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς: «Ζήτησα από τους πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις αυτές. Είναι ευθύνη τόσο της κυβέρνησης όσο και του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων να υπάρξει άμεσα κοινωνική και πολιτική απομόνωση των στοιχείων της βίας, της παρανομίας, της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς».
Α.Παπαρήγα μετά τη συνάντησή της με τον Καραμανλή: «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων»
Γ.Καρατζαφέρης μετά τη συνάντησή του με τον Καραμανλή: «Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που δείχνουν σοβαρότητα και υπάρχουν και δυνάμεις που “χαϊδεύουν αυτιά”, όπως άκουσα κάποιον να λέει»
Λένιν: «Πες μου ποιος σε παινεύει για να σου πω τι λάθη έκανες»
--> Α.Παπαρήγα μετά τη συνάντησή της με τον Καραμανλή: «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων»
Γ.Καρατζαφέρης μετά τη συνάντησή του με τον Καραμανλή: «Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που δείχνουν σοβαρότητα και υπάρχουν και δυνάμεις που “χαϊδεύουν αυτιά”, όπως άκουσα κάποιον να λέει»
Λένιν: «Πες μου ποιος σε παινεύει για να σου πω τι λάθη έκανες»
Γιατί τόση νομιμοφροσύνη;
Η ηγεσία του ΚΚΕ έσπευσε να δηλώσει νομιμοφροσύνη στην κυβέρνηση Καραμανλή και να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα των ηρωικών αγώνων και των θυσιών (άλλων όμως εποχών και ηγεσιών), έφτασε να παίρνει συγχαρητήρια από το μισό υπουργικό συμβούλιο για τη φρονιμάδα του…
Σε καιρούς κοινωνικής έντασης και πολιτικής αστάθειας, οι κομμουνιστές δεν επιχειρούν να σταθεροποιήσουν το σύστημα. Επιχειρούν να το τραυματίσουν, να το περιορίσουν, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να το γκρεμίσουν. Με αυτή την πρακτική η ηγεσία του ΚΚΕ έχει πάρει διαζύγιο. Για την ακρίβεια μετατράπηκε σε
αναμεταδότη των κυβερνητικών θεωριών περί νέας «ασύμμετρης απειλής» εναντίον της Ελλάδας και της καθεστηκυίας τάξης. Στάθηκε στο πλευρό του Καραμανλή όταν αυτός απαίτησε από τα πολιτικά κόμματα συναίνεση για να βγούμε από τις δύσκολες ώρες.
Από πότε όμως οι δύσκολες ώρες για την κυβέρνηση είναι και δύσκολες ώρες για το λαό; Οι δύσκολες ώρες για την άρχουσα τάξη είναι και δύσκολες ώρες για το εργατικό κίνημα; Οι δύσκολες ώρες για την αστική διακυβέρνηση είναι και δύσκολες ώρες για την αριστερά; Εδώ οι βαριές ταξικές αναλύσεις πήγαν περίπατο.
Όταν η κυβέρνηση ζήτησε να μην γίνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα, η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ υπάκουσε και δεν πήγε στη Βουλή, αλλά στο (πρώην) Υπουργείο Απασχόλησης! Όταν την Παρασκευή 12/12 μαθητές και φοιτητές κατέκλυσαν το Σύνταγμα διαδηλώνοντας μπροστά στη Βουλή η ηγεσία του ΚΚΕ έστειλε την πορεία στα στενά της Αθήνας. Όταν την Πέμπτη 11/12 γίνεται «κατάληψη» από μέλη της ΚΝΕ (με απόφαση της Κεντρικής τους Επιτροπής, όπως διαλαλούσαν) για να μην μπει ο κόσμος στις σχολές και να μην γίνουν συνελεύσεις, κάποιο πρόβλημα υπάρχει.
Κόμμα της εργατικής τάξης ή της «τάξης, ησυχίας και ασφάλειας»;
Η ηγεσία του ΚΚΕ μιλάει πολύ για την εργατική τάξη, την ταξική συνείδηση και τους ταξικούς αγώνες. Με τη στάση της όμως δείχνει ότι είναι κόμμα υπεύθυνο, κόμμα των νοικοκυραίων. Κόμμα που επιθυμεί να γίνονται τα πάντα εντός πλαισίων.
Όταν οι άθλιοι εξεγείρονται στη Γαλλία, ο Ριζοσπάστης τους έκανε πρωτοσέλιδο λέγοντας πως «Προκαλεί η γαλλική κυβέρνηση και όσοι μιλούν για συμμορίες»… «υποβαθμίζοντας ή κρύβοντας τις αιτίες και το περιεχόμενό του, την απόγνωση που νιώθουν οι εξεγερμένοι»… «Το ΚΚΕ εκφράζει την ολόθερμη συμπαράστασή του στους σύγχρονους "Αθλίους" του Παρισιού και όλης της Γαλλίας». Αυτά γράφονταν τότε. Ανέξοδα λόγια γιατί η Γαλλία ήταν μακριά.
Όταν η έκρηξη της νεολαίας έρχεται στην Ελλάδα, καταγγέλλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων»… Έφτασε σε σημείο, βουλευτής του ΚΚΕ, να μην αποκλείει τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου και σωματέμπορους!
Είναι η εμπάθεια απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και η εμφυλιοπολεμική διάθεση που γεννά αυτή την επίθεση; Όχι. Το κεντρικό στη στάση του ΚΚΕ δεν είναι η εχθρική αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει η ηγεσία του ΚΚΕ στη διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και ηρεμίας. Στη στήριξη της κυβέρνησης και των χειρισμών της.
Να πέσει η κυβέρνηση; Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν δέχεται το αίτημα (και άρα και την αντίστοιχη πολιτική) να φύγει η κυβέρνηση. Η μόνιμη επωδός είναι ότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε διαχειριστή.
Όμως από πότε, σε ποια γραφτά, σε ποιους κλασσικούς, σε ποια επαναστατική θεωρία, το να πέσει μια αστική κυβέρνηση με όρους κοινωνικής αναταραχής, με όρους κινήματος, είναι κακό; Από πότε το κόμμα της εργατικής τάξης, ενώ μπορεί, δεν θέλει να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης της αστικής τάξης; Ειδικά μάλιστα όταν αυτό το αίτημα βρίσκεται στα χείλη όλου του προοδευτικού κόσμου;
Η ανυπακοή, η αντεπίθεση και τα άλλα μεγαλόστομα που αναγράφονται σε αφίσες γιατί δεν γίνονται πράξη; Ειδικά στο βαθμό που η αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) όχι απλά δεν πίεζε την κυβέρνηση να παραιτηθεί, αλλά της ζητούσε επίμονα να αρθεί στο ύψος της και να κυβερνήσει…
Αν έπεφτε η κυβέρνηση υπό το βάρος της κοινωνικής αναταραχής και της νεανικής έκρηξης που μετατρεπόταν σε μαζικό πολιτικό κίνημα σε χώρους σπουδών και χώρους δουλειάς, αυτό –ανεξάρτητα με το ποιος θα είχε λιγότερα ή περισσότερα εκλογικά οφέλη- θα ήταν μια σπουδαία κατάκτηση για το λαϊκό κίνημα ή όχι; Θα ήταν μια επιβεβαίωση της δύναμης του λαού να γκρεμίζει σχεδιασμούς και κυβερνήσεις;
Η ηγεσία του ΚΚΕ δυσφημεί ξανά τον κομμουνισμό. Τον δυσφήμισε με την υποστήριξη του (αν) υπαρκτού σοσιαλισμού και τις συγκυβερνήσεις με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τον δυσφημεί και σήμερα με την κατασυκοφάντηση της νεολαιίστικης έκρηξης, σπρώχνοντας τους νέους μακριά από την κομμουνιστική αριστερά.
Για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται μια αριστερά και ένα κομμουνιστικό κίνημα αποφασισμένο να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Όχι να φλυαρεί με γενικολογίες, να συναινεί στους αστικούς εκβιασμούς, να δηλώνει νομιμοφροσύνη, να μην μπαίνει στον κόπο και στην πρόκληση να γίνει δύναμη ανατροπής.
Η ηγεσία του ΚΚΕ έσπευσε να δηλώσει νομιμοφροσύνη στην κυβέρνηση Καραμανλή και να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα των ηρωικών αγώνων και των θυσιών (άλλων όμως εποχών και ηγεσιών), έφτασε να παίρνει συγχαρητήρια από το μισό υπουργικό συμβούλιο για τη φρονιμάδα του…
Σε καιρούς κοινωνικής έντασης και πολιτικής αστάθειας, οι κομμουνιστές δεν επιχειρούν να σταθεροποιήσουν το σύστημα. Επιχειρούν να το τραυματίσουν, να το περιορίσουν, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να το γκρεμίσουν. Με αυτή την πρακτική η ηγεσία του ΚΚΕ έχει πάρει διαζύγιο. Για την ακρίβεια μετατράπηκε σε
αναμεταδότη των κυβερνητικών θεωριών περί νέας «ασύμμετρης απειλής» εναντίον της Ελλάδας και της καθεστηκυίας τάξης. Στάθηκε στο πλευρό του Καραμανλή όταν αυτός απαίτησε από τα πολιτικά κόμματα συναίνεση για να βγούμε από τις δύσκολες ώρες.
Από πότε όμως οι δύσκολες ώρες για την κυβέρνηση είναι και δύσκολες ώρες για το λαό; Οι δύσκολες ώρες για την άρχουσα τάξη είναι και δύσκολες ώρες για το εργατικό κίνημα; Οι δύσκολες ώρες για την αστική διακυβέρνηση είναι και δύσκολες ώρες για την αριστερά; Εδώ οι βαριές ταξικές αναλύσεις πήγαν περίπατο.
Όταν η κυβέρνηση ζήτησε να μην γίνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα, η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ υπάκουσε και δεν πήγε στη Βουλή, αλλά στο (πρώην) Υπουργείο Απασχόλησης! Όταν την Παρασκευή 12/12 μαθητές και φοιτητές κατέκλυσαν το Σύνταγμα διαδηλώνοντας μπροστά στη Βουλή η ηγεσία του ΚΚΕ έστειλε την πορεία στα στενά της Αθήνας. Όταν την Πέμπτη 11/12 γίνεται «κατάληψη» από μέλη της ΚΝΕ (με απόφαση της Κεντρικής τους Επιτροπής, όπως διαλαλούσαν) για να μην μπει ο κόσμος στις σχολές και να μην γίνουν συνελεύσεις, κάποιο πρόβλημα υπάρχει.
Κόμμα της εργατικής τάξης ή της «τάξης, ησυχίας και ασφάλειας»;
Η ηγεσία του ΚΚΕ μιλάει πολύ για την εργατική τάξη, την ταξική συνείδηση και τους ταξικούς αγώνες. Με τη στάση της όμως δείχνει ότι είναι κόμμα υπεύθυνο, κόμμα των νοικοκυραίων. Κόμμα που επιθυμεί να γίνονται τα πάντα εντός πλαισίων.
Όταν οι άθλιοι εξεγείρονται στη Γαλλία, ο Ριζοσπάστης τους έκανε πρωτοσέλιδο λέγοντας πως «Προκαλεί η γαλλική κυβέρνηση και όσοι μιλούν για συμμορίες»… «υποβαθμίζοντας ή κρύβοντας τις αιτίες και το περιεχόμενό του, την απόγνωση που νιώθουν οι εξεγερμένοι»… «Το ΚΚΕ εκφράζει την ολόθερμη συμπαράστασή του στους σύγχρονους "Αθλίους" του Παρισιού και όλης της Γαλλίας». Αυτά γράφονταν τότε. Ανέξοδα λόγια γιατί η Γαλλία ήταν μακριά.
Όταν η έκρηξη της νεολαίας έρχεται στην Ελλάδα, καταγγέλλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων»… Έφτασε σε σημείο, βουλευτής του ΚΚΕ, να μην αποκλείει τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου και σωματέμπορους!
Είναι η εμπάθεια απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και η εμφυλιοπολεμική διάθεση που γεννά αυτή την επίθεση; Όχι. Το κεντρικό στη στάση του ΚΚΕ δεν είναι η εχθρική αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει η ηγεσία του ΚΚΕ στη διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και ηρεμίας. Στη στήριξη της κυβέρνησης και των χειρισμών της.
Να πέσει η κυβέρνηση; Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν δέχεται το αίτημα (και άρα και την αντίστοιχη πολιτική) να φύγει η κυβέρνηση. Η μόνιμη επωδός είναι ότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε διαχειριστή.
Όμως από πότε, σε ποια γραφτά, σε ποιους κλασσικούς, σε ποια επαναστατική θεωρία, το να πέσει μια αστική κυβέρνηση με όρους κοινωνικής αναταραχής, με όρους κινήματος, είναι κακό; Από πότε το κόμμα της εργατικής τάξης, ενώ μπορεί, δεν θέλει να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης της αστικής τάξης; Ειδικά μάλιστα όταν αυτό το αίτημα βρίσκεται στα χείλη όλου του προοδευτικού κόσμου;
Η ανυπακοή, η αντεπίθεση και τα άλλα μεγαλόστομα που αναγράφονται σε αφίσες γιατί δεν γίνονται πράξη; Ειδικά στο βαθμό που η αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) όχι απλά δεν πίεζε την κυβέρνηση να παραιτηθεί, αλλά της ζητούσε επίμονα να αρθεί στο ύψος της και να κυβερνήσει…
Αν έπεφτε η κυβέρνηση υπό το βάρος της κοινωνικής αναταραχής και της νεανικής έκρηξης που μετατρεπόταν σε μαζικό πολιτικό κίνημα σε χώρους σπουδών και χώρους δουλειάς, αυτό –ανεξάρτητα με το ποιος θα είχε λιγότερα ή περισσότερα εκλογικά οφέλη- θα ήταν μια σπουδαία κατάκτηση για το λαϊκό κίνημα ή όχι; Θα ήταν μια επιβεβαίωση της δύναμης του λαού να γκρεμίζει σχεδιασμούς και κυβερνήσεις;
Η ηγεσία του ΚΚΕ δυσφημεί ξανά τον κομμουνισμό. Τον δυσφήμισε με την υποστήριξη του (αν) υπαρκτού σοσιαλισμού και τις συγκυβερνήσεις με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τον δυσφημεί και σήμερα με την κατασυκοφάντηση της νεολαιίστικης έκρηξης, σπρώχνοντας τους νέους μακριά από την κομμουνιστική αριστερά.
Για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται μια αριστερά και ένα κομμουνιστικό κίνημα αποφασισμένο να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση. Όχι να φλυαρεί με γενικολογίες, να συναινεί στους αστικούς εκβιασμούς, να δηλώνει νομιμοφροσύνη, να μην μπαίνει στον κόπο και στην πρόκληση να γίνει δύναμη ανατροπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου