Μαύρο στην ΕΡΤ, μαύρο στη χώρα

Θα τους εμποδίσουμε!

Του Ρούντι Ρινάλντι

Μπορεί κανείς να αποσυνδέσει το μαύρο που με πραξικοπηματική απόφαση έπεσε στις οθόνες των τηλεοράσεων, από τη μνημονιακή πορεία της χώρας και την επιχείρηση καταστροφής της, μετά από ένα χρόνο τρικομματικής κυβέρνησης με επικεφαλής ένα ακροδεξιό επιτελείο;

Σωστά διαισθάνθηκαν οι πολίτες το φοβερό μήνυμα και φορτίο της απόφασης αυτής και τον κυνισμό που εμπεριείχε απέναντι σε ένα δημόσιο θεσμό και ταυτόχρονα φορέα πολιτισμού και ταυτότητας της χώρας.

Αν κάποιος σχεδιάσει ένα πραξικόπημα, σε πρώτο πλάνο έχει πάντα να βάλει στο χέρι τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Κανένα επιτυχημένο πραξικόπημα δεν ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα. Όταν κάποιος κατακτά μια άλλη χώρα, το πρώτο που κάνει είναι να κατεβάζει τους διακόπτες επικοινωνίας και ενημέρωσης, μέχρι να στήσει τα δικά του κατοχικά φερέφωνα.

Σωστά ήρθαν αυτόματα στο νου και το στόμα χιλιάδων ανθρώπων στο άκουσμα της είδησης, οι λέξεις «φρίκη» και «χούντα». Αλλά και αστραπιαία κινήθηκαν προς το Ραδιομέγαρο για να φτιάξουν ένα ανθρώπινο τείχος προστασίας, να μην τολμήσουν οι Εφιάλτες να μπουν μέσα και το αλώσουν. Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των μαχόμενων δημοσιογράφων: «Συμπαράσταση λαέ».

Μαύρο στην ΕΡΤ σημαίνει μαύρο στη χώρα. Πράξη άλωσης και κατάκτησης της χώρας από τις εσωτερικές δυνάμεις της τρόικας και των μνημονίων. Απόπειρα απάντησης στην κρίση που τους διαπερνά και την οικονομική αποτυχία των προγραμμάτων τους.

Αρουραίοι πραξικοπηματίες

Το μαύρο στην ΕΡΤ ήρθε σαν συνέχεια του μαύρου πάνω από ολόκληρη τη χώρα. Οι μνημονιακοί δεν τα πάνε καθόλου καλά με την ιστορία, την κουλτούρα και τον πολιτισμό, με την ταυτότητα μιας χώρας, ενός λαού, ενός έθνους. Δεν τα πάνε καθόλου καλά με τα δημόσια αγαθά και με ό,τι ξεφεύγει από ωφελιμιστικούς υπολογισμούς και δεν πουλιέται. Γι’ αυτό έδρασαν σαν αρουραίοι πραξικοπηματίες που είχαν συντονίσει τα ρολόγια τους, είχαν επιχειρησιακό σχέδιο για το κατέβασμα των διακοπτών, για να πέσει ξαφνικά το μαύρο. «Τρεις παρά κάτι το μεσημέρι το αναγγέλλουμε, δώδεκα το βράδυ το εφαρμόζουμε». Στη συνέχεια, σαν αποτυχημένοι πραξικοπηματίες ρίχνουν τις εφεδρικές δυνάμεις τους για να κόψουν το σήμα, φέρονται σαν πειρατές καταπατώντας νόμους, Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις. Με κάθε τρόπο να σβήσει το σήμα.

Αποτυχημένοι πραξικοπηματίες! Κατάφεραν το αντίθετο. Το σήμα βρήκε τρόπους να κρατηθεί ζωντανό. Με κάθε τεχνολογικό μέσο που ήταν διαθέσιμο, και κυρίως με τη δύναμη της αλληλεγγύης. Η φωνή των αγωνιζόμενων δημοσιογράφων, η φωνή του ανθρώπινου τείχους, η φωνή του ευαίσθητου και ενεργοποιημένου κόσμου του πολιτισμού, η φωνή του απόδημου ελληνισμού, όλες μαζί έσβησαν τη φωνή της τρικομματικής και την έριξαν σε βαθιά κρίση. Έσβησαν τη φωνή των πληρωμένων καλαμαράδων και τηλεοπτικών δημοσιογραφικών αστέρων που είχαν προμηθευτεί τα non paper των Σαμαρά – Κεδίκογλου και ήταν έτοιμοι να κατασπαράξουν μια ακόμα συντεχνία δίνοντάς την βορά στον «κοινωνικό αυτοματισμό». Έσβησαν γιατί αναδύθηκε φως μέσα από τη λαϊκή ενεργοποίηση. Από την ανθρώπινη ασπίδα που σε όλη τη χώρα ταρακουνήθηκε από το κατέβασμα του διακόπτη. Όχι, δεν μπορούν να σβήσουν την Ιστορία. Ο λαός, η χώρα, ο πολιτισμός είναι πολύ πιο δυνατά από τα μνημόνια και τις τρόικες. Όσο μαύρο κι αν ρίξουν, δεν μπορούν να μαυρίσουν και να σκοτεινιάσουν τον ορίζοντα όταν εκφράζεται ο λαός, όταν τραγουδούν οι άνθρωποι, όταν θέλουν η Ιστορία τους και τα δημόσια αγαθά να μην λεηλατούνται για να πιαστούν τα νούμερα στα μνημονιακά πλάνα.

Αφανισμός, γενοκτονία και άρπαγες

Το μνημόνιο είναι μαύρο, κατάμαυρο. Αποσκοπεί στον αφανισμό της χώρας, στη γενοκτονία της νεολαίας (μιας νεολαίας του «τίποτα», χωρίς κανένα μέλλον), στην αύξηση των αυτοκτονιών, στη σύγχρονη δουλοπαροικία από τις τράπεζες και τις εισπρακτικές συμμορίες. Άρπαγες που ζουν από τη λεία που αποσπούν με την οικονομική και φυσική βία. Άνθρωποι κατώτατης πολιτιστικής στάθμης, της χειρότερης νοοτροπίας του σκυλάδικου, του τραμπουκισμού, του υπόκοσμου. Αυτοί είναι οι υπηρέτες της τρόικας και των μνημονίων. Τώρα το ακροδεξιό αβερωφικό πρόσωπο του Σαμαρά φάνηκε καθαρά, με τη φιλοχρυσαυγίτικη ατζέντα και τη συνεργασία με το αυγό του φιδιού. Το κατέβασμα του διακόπτη ήταν απόπειρα φυγής προς τα μπρος αυτών των δυνάμεων σε βάρος της κοινωνίας. Και τσακίστηκε σε πρώτη φάση από τους δημοκρατικούς πολίτες και την άμεση κινητοποίησή τους.

Είναι η τέταρτη φορά που η λαϊκή ενεργοποίηση ρίχνει φως στα σκοτάδια που θέλουν να απλώσουν και γίνεται ρυθμιστής και καταλύτης γεγονότων στη μνημονιακή εποχή. Η πρώτη ήταν στη μεγάλη γενική απεργία της 5ης Μάη 2010. Η δεύτερη, ένα χρόνο μετά, πιο βαθιά και ώριμη, αναπάντεχα στις πλατείες όλης της χώρας. Λίγο μετά, στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου του 2011 έδιωξαν από παντού τους επίσημους και στιγμάτισαν τη «νέα κατοχή» - πάλι αυθόρμητα και χωρίς κάποιο σχεδιασμό. Μεσολάβησαν από τότε οι εκλογές του 2012 (Μάης και Ιούνης) όπου τιμωρήθηκε σκληρά ο μνημονιακός κόσμος.

Την περίοδο που άνοιξε με τις εκλογές θέλησαν να τη χαρακτηρίσουν σαν περίοδο αναστολής των αγώνων και του ριζοσπαστισμού. Ξανά η θεωρία του «καναπέ». Πάλι δεν διαβάστηκαν σωστά τα μηνύματα της κοινωνίας προς τον πολιτικό κόσμο. Ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν λειτουργεί πλέον όπως κάποτε. Αυτό φάνηκε για όποιον ήθελε να δει τι έγινε στην απεργία των καθηγητών, φάνηκε πολύ πιο καθαρά στην υπόθεση της ΕΡΤ. Όχι, δεν είναι μια μάχη μόνο για την απόλυση 2.500 ανθρώπων. Είναι μάχη για να ξεφύγει η χώρα από τα χέρια των μαύρων, των υμνητών της τρόικας και της Μέρκελ, της υποδούλωσης, του πλιάτσικου, του ξεριζώματος της ταυτότητας του αντιστασιακού έθνους αλλά και των θρασύδειλων αρνητών του ολοκαυτώματος, των ναζιστών δήθεν αντισυστημικών της Χρυσής Αυγής.

Στον πάσαλο της ατίμωσης πρέπει να τοποθετηθούν όσοι από το δήθεν δημοκρατικό στρατόπεδο στηρίζουν αυτήν την πολιτική, στηρίζουν μια μνημονιακή κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά, στέκονται τόσο επαίσχυντα απέναντι στο λαό για ένα πινάκιο φακής. Φαίνεται ότι θέλουν να τιμωρήσουν το λαό φορτώνοντας στις δικές του πλάτες τον δικό τους εξανδραποδισμό. Κι όσο αποτυχαίνουν τόσο λυσσάνε και γίνονται κι αυτοί μαύροι. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Σε κάθε στιγμή, κάθε εποχή, κάθε φάση της Ιστορίας αυτού του τόπου. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ψάχνουν για προσχήματα, αλλά είναι εξίσου συνένοχοι στην επιβολή του μαύρου στη χώρα. Ας τσιρίζουν τώρα ότι ο «σουλτάνος» δεν τους υπολογίζει πολύ.

Τι ξεχνάνε οι «σουλτάνοι»

Αλλά και ο άλλος σουλτάνος έχει προβλήματα… Και στη διπλανή Τουρκία το αίτημα της Δημοκρατίας, της πραγματικής δημοκρατίας αναβλύζει από όλες τις κινητοποιήσεις. Και εκεί η λαϊκή κινητοποίηση έσπασε τη βιτρίνα του καθεστώτος. Ο Ερντογάν τις πρώτες μέρες εγκαλούσε τα ΜΜΕ επειδή μιλούν για την Τουρκία, αφού στην Ελλάδα έχουν γίνει πολύ χειρότερα πράγματα, εννοώντας τις κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις. Ο Σαμαράς έδωσε στεγνά έναν πολιτικό πρόσφυγα, συνεργάζεται ανοικτά με τον σουλτάνο, νόμισε ότι έχει κι αυτός μεγάλη δύναμη... Δεν πειράζει, ο λαός με τη δράση του αποκαθιστά τις διάφορες «φούσκες» στην πραγματική τους διάσταση.

Τι ξεχνάνε οι «σουλτάνοι»; Ότι και στις δύο χώρες οι άνεμοι του λαϊκού αγώνα φυσούν δυνατά, η ανάγκη πραγματικής δημοκρατίας και χειραφέτησης υπάρχει παντού. Σε όλη τη Μεσόγειο, εκφράστηκε με διαφορετικούς τρόπους αλλά και με αλληλέγγυα κινήματα (Τυνησία, Ταχρίρ, Αθήνα, Ταξίμ, Λισαβόνα, Μαδρίτη… και ο κατάλογος συνεχίζεται).

Για άλλη μια φορά αισθανόμαστε ότι ζούμε κρίσιμες και ιστορικές στιγμές. Κάναμε σαν κίνημα πολλά μέσα σε τρία χρόνια. Ρίξαμε δύο κυβερνήσεις (Παπανδρέου και Παπαδήμου) που είχαν μεγάλη κοινοβουλευτική και διεθνή στήριξη. Δώσαμε τεράστιο χαστούκι στο μνημονιακό πολιτικό σύστημα και εξαφανίσαμε το δικομματισμό. Φέραμε την Αριστερά στα υψηλότερα ποσοστά σε όλη την Ευρώπη, και στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα, λίγες μέρες πριν συμπληρώσει ένα χρόνο η τρικομματική Σαμαρά και Σία, την τσαλακώσαμε ανεπανόρθωτα με την κινητοποίηση για την ΕΡΤ. Μπορούμε να τη διώξουμε, κάνοντάς την να μην μπορεί να σταθεί - και αυτό δεν είναι έργο της κοινοβουλευτικής πάλης, αλλά κυρίως των αγώνων μας.

Μέσα από τον αγώνα για την ΕΡΤ πήραμε οξυγόνο ελευθερίας και πραγματικής δημοκρατίας. Είδαμε πώς μπορεί να είναι μια δημόσια τηλεόραση που να εκφράζει το λαό και τις ανάγκες του. Είδαμε πώς μετασχηματίζονται οι άνθρωποι μέσα από μεγάλους αγώνες. Επανανοηματοδοτείται η ίδια η ύπαρξή μας, επανεκτιμάμε τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας, συγκροτούμαστε σαν κοινότητα ανθρώπων με αξίες, αξιοπρέπεια και αλληλοσεβασμό, ανοίγουμε δρόμους διεξόδου και διάσωσης της χώρας. Για να σωθεί από το μαύρο η χώρα χρειάζεται πρώτα και κύρια μια μεγάλη πολιτική αλλαγή.

«Εδώ ΕΡΤ, εδώ ΕΡΤ»

Πολλοί συγκρίνουν το κλίμα στην ΕΡΤ με εκείνο στο Πολυτεχνείο - και δεν υπερβάλλουν. Όπως τότε, αρκετοί καλλιτέχνες είχαν ενωθεί με τους φοιτητές και τραγουδούσαν, τώρα πολλοί περισσότεροι είναι παρόντες στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και σε σταθμούς της ΕΡΑ σε όλη τη χώρα. Όπως τότε η χούντα έπεσε λίγους μήνες μετά και ήρθε η μεταπολίτευση που δεν σήμαινε επιστροφή στο καθεστώς πριν το 1967, έτσι και τώρα χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική μεταβολή, μια μεταπολίτευση που θα σφραγιστεί πιο βαθιά αυτή τη φορά από τη δράση του λαού σε όλα τα επίπεδα, μέσα από τη βαθιά του υπευθυνοποίηση και ενεργοποίηση. Στο δίλημμα «πραγματική Δημοκρατία ή μνημονιακή δικτατορία», ο λαός θα παλέψει για τη δική του μεγάλη μεταπολίτευση. Τη μεταπολίτευση του λαού που θα ανοίξει διάπλατους δρόμους για πραγματική δημοκρατία, απαλλαγή από μνημόνια και τρόικες, παραγωγική ανασυγκρότηση και νέα θέση της εργασίας, μέλλον για τη νεολαία, πολιτιστική και επιστημονική αναγέννηση, κατάκτηση μιας νέας θέσης της χώρας στο σύγχρονο κόσμο. Είναι εφικτά όλα αυτά; Ας ρίξουμε μια βαθιά ματιά σε όσα έγιναν τα τρία τελευταία χρόνια, ας το πιστέψουμε και ας το κάνουμε πραγματικότητα. Όλοι μαζί μπορούμε να ανεβάσουμε τους διακόπτες!*

* Πολλά μπλοκ της Αριστεράς φωνάζουν σε κάθε περίσταση, σε κάθε εκδήλωση και με πάθος το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Στη μνημονιακή - τροϊκανή εποχή νομίζουν ότι η κύρια και μάλλον η μόνη αντίθεση που εκδηλώνεται είναι αυτή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία ή το προλεταριάτο και την αστική τάξη. Ας μην σχολιάσουμε πώς, πέρα από τα συνθήματα, υπηρετείται ακόμα και αυτή η αντίθεση. Κυρίως, ας παρακάμψουμε αυτόν τον πολιτικό πρωτογονισμό και ας αρκεστούμε σε ένα παράδειγμα που έδωσε πρόσφατα η ζωή: ποιος κατεβάζει και ποιος ανεβάζει τους διακόπτες; Τότε ίσως δούμε πως και η κύρια αντίθεση πρέπει να οριστεί διαφορετικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα του μνημονίου και της τρόικας.

Ξεσηκωμός για πραγματική Δημοκρατία!

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ - 12/6/2013

Δεν είναι ώρα για μεγάλα λόγια. Η κυβέρνηση του Σαμαρά και των συνεταίρων του πουλάει τη χώρα και εξοντώνει τη Δημοκρατία. Όλος ο λαός μιλάει για χούντα και έχει δίκιο. Τι άλλο είναι όταν μπαίνει λουκέτο στη δημόσια τηλεόραση μέσα σε μια μέρα, όταν με τα ΜΑΤ επιβάλλεται σιωπητήριο στην ενημέρωση, όταν γίνεται κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, όταν στήνεται πάρτι πλιάτσικου σε βάρος της δημόσιας περιουσία, του πολιτισμού και της ιστορικής μνήμης αυτού του λαού, όταν κυβερνά με διατάγματα μια ακροδεξιά παρέα γύρω από τον πρωθυπουργό, όταν πετιούνται στην ανεργία χιλιάδες οικογένειες με μια υπογραφή, όταν πουλιέται η χώρα στους καναλάρχες;

Το ρίξιμο του σήματος της δημόσιας τηλεόρασης, μετά τις αδιανόητες χτεσινές δηλώσεις Κεδίκογλου και πριν τις ακόμα πιο προκλητικές σημερινές δηλώσεις Σαμαρά ότι «προστατεύει το δημόσιο συμφέρον», είναι ευθεία βολή σε βάρος της χώρας και του λαού. Η κυβέρνηση Σαμαρά, κάτω από το βάρος των αποτυχιών της σε όλους τους τομείς, δεν διστάζει να προχωρήσει σε οποιονδήποτε τυχοδιωκτισμό νομίζοντας ότι έτσι θα τα καταφέρει να κρατηθεί στην εξουσία.

Πρέπει να διώξουμε τώρα τους αδίστακτους υπαλλήλους της τρόικας και των διαπλεκόμενων συμφερόντων γιατί το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ανένδοτος πολιτικός αγώνας για να πέσει η κυβέρνηση των αντιδημοκρατικών πραξικοπημάτων και εκτροπών. Τη στιγμή που το μνημονιακό καθεστώς ευτελίζει και παρακάμπτει το κοινοβούλιο, τον αποφασιστικό ρόλο για την ανατροπή του δεν μπορεί παρά να τον έχει η μαζική λαϊκή ενεργοποίηση, ο παλλαϊκός συναγερμός και ξεσηκωμός.

Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, δεν είναι μόνο οι χιλιάδες απολύσεις, δεν είναι μόνο ο νέος κύκλος φτωχοποίησης και εκτόξευσης της ανεργίας. Είναι η ίδια η σωτηρία της χώρας και της Δημοκρατίας. Αυτό είναι που κινητοποίησε αμέσως χτες δεκάδες χιλιάδες πολίτες στην Ελλάδα αλλά και ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού. Ο σημερινός αγώνας για πραγματική Δημοκρατία στην Ελλάδα συναντιέται με τους αγώνες των λαών για τη Δημοκρατία όλη την τελευταία περίοδο στη Μεσόγειο, τον ευρωπαϊκό Νότο, την Ευρώπη, τον Κόσμο.

Η μαζική απαίτηση για πραγματική Δημοκρατία, για να πάρει ο λαός το μέλλον στα δικά του χέρια ενάντια στις κλίκες της εκμετάλλευσης και της διαφθοράς είναι που θα ανοίξει νέους δρόμους για τη διέξοδο της χώρας και τη μεταπολίτευση του λαού. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, των μελών, των βουλευτών, των φίλων του σε όλη τη χώρα δεν μπορεί παρά να είναι αυτή την ώρα στην πρώτη γραμμή για να γίνει πράξη αυτή η απαίτηση, για να δοθεί ζωή σε ένα πολιτικό ρεύμα ανατροπής, αλλαγής και διεξόδου.

Για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συζήτηση και τις προτάσεις για τον ενιαίο φορέα

Η ΚΟΕ βρίσκεται σε διαδικασία συζήτησης και διαβούλευσης σχετικά με την κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ και τις προτάσεις που γίνονται εν όψει του Συνεδρίου. Προετοιμάζεται για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Σε Πανελλαδική Σύσκεψη της οργάνωσης που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, έγινε μια πρώτη συζήτηση για αυτά τα θέματα.
Μιας και είμαστε ήδη στη φάση της προσυνεδριακής συζήτησης του ΣΥΡΙΖΑ, συνοψίζουμε παρακάτω τις βασικές ιδέες και σκέψεις μας όπως μέχρι στιγμής διαμορφώνονται, ώστε ανοικτά και καθαρά να είναι σε γνώση όσων ενδιαφέρονται.
Το συνέδριο ως ιδρυτικό σώμα και πολιτικό γεγονός θα πρέπει να μιλήσει και να στείλει μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία, προς το κίνημα και προς το εσωτερικό του.

Α. Προς την κοινωνία
Να αντιληφθεί και να δείξει ότι αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ το μήνυμα της κοινωνίας. Μέσα από ουσιαστικό πολιτικό λόγο και χωρίς κανένα ίχνος υπεροψίας.
Η κοινωνία δεν έχει πάει «στον καναπέ» όπως εύκολα πολλές φορές διατυπώνεται. Βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδα που δημιουργούνται από τη σημερινή κατάσταση «ισορροπίας» και πολιτικής εμπλοκής. Στέκεται επιφυλακτικά και κριτικά απέναντι στα κόμματα και τις πολιτικές τους, νοιώθει ότι, ακόμα και οι πολιτικές δυνάμεις που δεν στέκονται απέναντί της, δεν ανταποκρίνονται πραγματικά στις αγωνίες και τις ανάγκες της. Στέλνει αίτημα διάσωσης και διεξόδου από τη σημερινή καταστροφική πορεία.
Η Ελλάδα κρατιέται στη ζωή από την πρωτοβουλία και την αθόρυβη ενεργοποίηση χιλιάδων ανθρώπων. Φαίνεται αυτό στην αλληλεγγύη, τα νοσοκομεία, την παιδεία, την υπευθυνοποίηση για τη διάσωση τομέων, για να κρατηθούν όρθιοι τομείς του κράτους, των υπηρεσιών και της παραγωγής. Είναι απαραίτητη η κοινωνικοπολιτική ανασυγκρότηση χώρων και κοινωνικών ομάδων, όπως η Παιδεία και οι καθηγητές, η Υγεία, η νεολαία, και ο συνδυασμός τους ως βάση για μια νέα κοινωνική αφετηρία σωτηρίας και ανόρθωσης.

Β. Προς το λαϊκό κίνημα
Να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ σθεναρά την ανάγκη δημιουργίας ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος διεξόδου και ανατροπής και να πάρει πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή.
Ενός πολιτικού ρεύματος που:
• θα συγκρουστεί συνολικά με το Πολιτικό Σύστημα. Στην κατεύθυνση κατάκτησης της πραγματικής δημοκρατίας και απονομής της δικαιοσύνης. Σε αντίθεση με την προσπάθειά που γίνεται να ανασυγκροτηθεί αυτό και πάλι σε βάρος του λαού,
• θα είναι, ως γνήσιο πολιτικό ρεύμα, ευρύτερο και από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι δύναμη υποστήριξης, ελέγχου, εμβάθυνσης της μετάβασης σε ένα μετατροϊκανό ξέφωτο,
• δεν θα «καπελώνεται» αλλά θα αναδεικνύει μέσα από τη λαϊκή δράση αιτήματα και ανάγκες επιβίωσης, διάσωσης και διεξόδου της χώρας.

Γ. Προς το εσωτερικό του φορέα
Μήνυμα μιας νέας πορείας με αυξημένο το ρόλο της βάσης και του νέου δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ.
• Όπως οι συνιστώσες ήταν ουσιαστικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και τώρα είναι αναγκαίο και ουσιαστικό να περάσουμε σε μια νέα φάση, αυτήν του πραγματικά ενιαίου φορέα. Αυτό όμως δεν γίνεται οργανωτικά και με διατάγματα. Πρόκειται για μετάβαση και διαδικασία. Όλοι γνωρίζουν πως τα μεγαλύτερα προσκόμματα προς τον ενιαίο φορέα δεν προέρχονται από τις συνιστώσες γενικώς αλλά κύρια από τη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, από παλιές συνήθειες και νοοτροπίες.
• Για να υπάρχει όντως ενιαίος φορέας χρειάζεται πολιτική λειτουργία όλου του κόμματος και ενοποίησή του γύρω από πολιτικές για όλα τα βασικά και ουσιαστικά ζητήματα.
• Η δύναμη που μπορεί να φέρει αυτή την αναγκαία αλλαγή είναι κυρίως η βάση και το μεγάλο δυναμικό που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο. Πρέπει να παίξει το δικό του ρόλο και όχι να προσαρτηθεί στην άσχημη εσωτερική κατάσταση και τις κληρονομημένες παθογένειες.

Συνέδριο ουσίας και κόμμα των μελών
Η ΚΟΕ είχε εκφράσει επιφυλάξεις για τον χρόνο και τον τρόπο προετοιμασίας του συνεδρίου. Έχει επισημάνει ποια είναι, σύμφωνα με τη δική της οπτική, τα ζητήματα που θα έπρεπε να ξεπεραστούν:
• Η καθυστέρηση του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το πολιτικό ρεύμα διεξόδου (ενώ είχε πολύ καλές αφετηριακές προϋποθέσεις μετά τις εκλογές).
• Το υπέρμετρο βάρος που αντίθετα δίνεται σε ορισμένες πλευρές της προετοιμασίας για την ανάληψη της κυβέρνησης.
• Η σπατάληση του ΣΥΡΙΖΑ σε εσωστρεφείς διαδικασίες και ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα να καθιερωθεί, ειδικά από την πρόσφατη Συνδιάσκεψη και μετά, ένα ιδιόμορφο στάτους «διφυούς κόμματος».
Αυτή η πολιτική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ κόστισε και κοστίζει στη σχέση του με τους λαϊκούς ανθρώπους που δικαιολογημένα περίμεναν αυτή τη χρονιά περισσότερα από το ΣΥΡΙΖΑ.
Συνέδριο ουσίας θα σήμαινε:
• Κατανόηση των παραμέτρων του νέου πολιτικού κύκλου που άνοιξε μετά τις εκλογές και που μέσα σε αυτόν βρισκόμαστε εδώ και ένα χρόνο.
• Ανάληψη της ευθύνης για τις καθυστερήσεις μας ανοικτά και ουσιαστικά. Δέσμευση για μια πραγματική πορεία προς τον λαό.
• Κήρυξη ανένδοτου αγώνα ενάντια στα μνημόνια και την τρόικα, για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη.
• Προετοιμασία για ένα δύσκολο αγώνα μέσα σε περιβάλλον πολιτικής, οικονομικής και εθνικής κατεδάφισης.
Κόμμα των μελών σημαίνει έμφαση στη βάση του κόμματος και ξεπέρασμα αρνητικών καταστάσεων όπως είναι η πρακτική των «κομμάτων μέσα στο κόμμα», η πολυφωνία και σύγχυση στην εκφώνηση της πολιτικής γραμμής, η κυριαρχία των μηχανισμών, η εσωστρέφεια και ο παραγοντισμός.

Το κλίμα μέσα στο κόμμα
Είναι αναγκαίο να αλλάξει, να γίνει καλύτερο το κλίμα που διαμορφώνεται εσωκομματικά. Ο βασικός παράγοντας για αυτή την αλλαγή δεν είναι κάποιες οργανωτικές ρυθμίσεις μόνο αλλά κύρια η ανταπόκριση στα πολιτικά καθήκοντα, η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, η συμβολή στον πολιτικό αγώνα για τη διέξοδο της χώρας.
Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να προσδιορίζεται από τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες, η χώρα. Γύρω από αυτή την αλλαγή και την προετοιμασία της θεωρούμε ότι θα πρέπει να προσανατολιστεί η συζήτηση για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη συζήτηση θεωρούμε ότι συμβάλλει και το κείμενο των 30 μελών της Κ.Ε. που δόθηκε στον προσυνεδριακό διάλογο.
Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στις διαδικασίες των Οργανώσεων Μελών, τις μαζικές συνελεύσεις, το ουσιαστικό κέρδισμα του δυναμικού που έχει προσεγγίσει το ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνουν αυτά, θα πρέπει η βάση να έχει λόγο, η φωνή της να ακούγεται δυνατά και να καθορίζει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι να αντιμετωπίζεται απλά σαν ακροατήριο των στελεχών και των διάφορων τάσεων.
Είναι αναγκαία η σφυρηλάτηση μιας νέα ενότητας, όχι μόνο των μελών αλλά όλου του το λαού του ΣΥΡΙΖΑ, όλων όσων πασχίζουν για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για το άνοιγμα ενός δρόμου ανατροπών, μετάβασης, ρήξεων με τη τρόικα, τα μνημόνια, το πολιτικό σύστημα. Για την μεταπολίτευση του λαού.

Η ΚΟΕ:
Θεωρούμε ότι μέχρι τώρα αντιμετώπισε με υπευθυνότητα και στη βάση των αναγκών που θέτει η πολύπλοκη πολιτική συγκυρία, τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς. Ότι κάναμε σταθερά βήματα σε μια κατεύθυνση πέρα από λογικές σεχταρισμού και αυτοαναφορικότητας. Με το βλέμμα στην επαναθεμελίωση της Αριστεράς, στην Αριστερά του 21ου αιώνα. Έτσι η ΚΟΕ θα σταθεί και τώρα, από θέσεις ουσίας για την επιτυχία του εγχειρήματος. Θα πάρει δραστήρια μέρος σε όλες τις διαδικασίες και θα στηρίξει θέσεις και απόψεις που προάγουν ένα συνέδριο ουσίας και ένα φορέα των μελών του.
Αμέσως μετά τις διπλές εκλογές, από το καλοκαίρι του 2012 και μέχρι σήμερα, η ΚΟΕ πρόβαλλε μια σειρά απόψεις και προτάσεις για το ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων:
• Για την ενιαιοποίηση του φορέα, για ένα κόμμα – κίνημα που να μην θυμίζει τις, αποκρουστικές για τη λαϊκή πλειοψηφία, κομματικές συγκροτήσεις του σημερινού πολιτικού συστήματος.
• Για την εισβολή του λαϊκού στοιχείου στο ΣΥΡΙΖΑ, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο το νέο δυναμικό που τον στήριξε βλέποντας σε αυτόν μια δύναμη διεξόδου από την καταστροφική μνημονιακή πορεία.
• Για την υπέρβαση του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών και για να μην μεταφερθούν οι παθογένειες κύρια της μεγαλύτερης συνιστώσας μέσα στο νέο ΣΥΡΙΖΑ
• Για την κατάργηση κάθε «προνομίου» ή ειδικού καθεστώτος στο νέο φορέα και την ενιαία και δημοκρατική διαχείριση του συνόλου των ζητημάτων και δομών του ΣΥΡΙΖΑ.
• Για μια ποσόστωση 50% συμμετοχής σε όλα τα όργανα του νέου δυναμικού και της βάσης και την υιοθέτηση κάθε αναγκαίου μέτρου ώστε να επικρατήσει ένα άλλο κλίμα σε όλα τα επίπεδα και τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ.
• Για τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη μέσα στην κοινωνία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου της χώρας.

Πιο ειδικά, η ΚΟΕ:
• Υποστηρίζει το πέρασμα από το ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ενιαίο φορέα. Αυτό πρέπει να γίνει αναγνωρίζοντας την συνθετότητα μιας τέτοιας μετάβασης και ξεπερνώντας τις όποιες παθογένειες κάθε συνιστώσας. Αλλά και με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και το ξεχωριστό φορτίο που φέρει κάθε μία από αυτές. Με άλλα λόγια, αντί για διλληματικού χαρακτήρα επιλογές, ανάδειξη μιας πιο δημιουργικής και συνθετικής διαδικασίας. Και αυτό γιατί δεν θα εμπνέει κανέναν ένα κόμμα φραξιών, μηχανισμών και ατέρμονων εσωστρεφών νοσηρών διεργασιών. Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να υπάρξει.
• Τάχθηκε υπέρ ενός μαζικού συνεδρίου και υποστήριξε το μέτρο «1 προς 10», άποψη που τελικά επικράτησε και αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. Είναι θετική αυτή η απόφαση, μιας και συμβάλλει σε ένα συνέδριο που θα είναι λιγότερο κλειστή υπόθεση στελεχών και περισσότερο μαζική διαδικασία. Για ένα συνέδριο πιο κοντά στη μέση συνείδηση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που την θεωρούμε αυτή τη στιγμή ανώτερη από αυτήν που πολλές φορές τείνει να επικρατεί στα «ηγετικά κλιμάκια» του φορέα.
• Είναι θετική στην εκλογή του προέδρου από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ενστάσεις σε αυτή την πρόταση δεν απαντούν πειστικά σε ορισμένα ερωτήματα που σχετίζονται με τη μέχρι τώρα κατάσταση και την ποιότητα της δημοκρατίας στο εσωτερικό του φορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βαδίσει με τα δικά του χαρακτηριστικά ως μαζικό αριστερό κόμμα στις σύγχρονες ελλαδικές συνθήκες και όχι κόμμα «ιδεολογικής ενότητας» όπου μια ομογενοποιημένη Κ.Ε. εκλέγει και ένα γραμματέα. Άρα δεν βοηθάει απλά να αναπαράγει κανείς κλασικά μοντέλα λειτουργίας απλά και μόνο επειδή ανταποκρίνονται στη συνήθη εμπειρία άλλων αριστερών κομμάτων. Μοντέλα λειτουργίας που η ιστορία δείχνει ότι όσο κι αν ήταν «τυπικά» συλλογικά, πουθενά δεν διασφάλισαν από αρνητικές εξελίξεις και υποχωρήσεις. Αυτές κυρίως είχαν να κάνουν με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές και το βαθμό οικοδόμησης σχέσεων με το λαϊκό παράγοντα.
• Τάσσεται υπέρ μιας ενιαίας λίστας για την εκλογή των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο θα ήταν σήμερα θετικό βήμα και θα έδινε ένα σαφές μήνυμα μιας διαφορετικής, πιο ενωτικής πορείας. Ας αναλογιστούμε αν η εμπειρία των ξεχωριστών λιστών στη Συνδιάσκεψη βοήθησε κάπου τη λειτουργία, το κλίμα στις οργανώσεις, ακόμα και τον πολιτικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, λειτούργησε αρνητικά κύρια για την ενότητα του φορέα στη βάση του. Δεν είναι λοιπόν «θέμα αρχής» ο τρόπος εκλογής αλλά το σώμα του συνεδρίου έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίσει για αυτόν και στις σημερινές συνθήκες η ενιαία λίστα θα είχε σαφώς θετικό αποτέλεσμα.
Όλα τα παραπάνω είναι αναγκαίες αλλά όχι ικανές συνθήκες για ένα ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστή σε μια πορεία μετάβασης μαζί με το λαό. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ο πολιτικός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των μερών του στην οργάνωση του αγώνα:
• Για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, κοινωνική χειραφέτηση
• Για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και του μνημονιακού – τροϊκανού καθεστώτος
• Για τη μεταπολίτευση του λαού
• Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη
Οι αγώνες, οι εξεγέρσεις, οι πλατείες, τα κινήματα, τα «ΟΧΙ» των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, τη Μεσόγειο, το Νότο, την Ευρώπη, δείχνουν αυτό το δρόμο.

Maydays Festival 2013

 Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) σας καλεί για 6η συνεχόμενη χρονιά στο φεστιβάλ Maydays (delayed) με τίτλο: «Θα μείνουμε εδώ! Έχουμε μία χώρα ν’αλλάξουμε!». Στις 14 & 15 Ιουνίου, στο πάρκο Γεωργιάδη θα φιλοξενηθεί πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, που για μια ακόμη φορά προσδοκούμε να συμβάλουν στη δύσκολη αλλά και πλούσια συγκυρία για το λαό και τη χώρα.
Το φεστιβάλ Maydays αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκρήτιο επίπεδο, καθιερώνοντας ένα πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός στο νησί. Κάθε χρόνο το πρόγραμμα του διημέρου εμπλουτίζεται, καθώς διοργανώνονται εκδηλώσεις – συζητήσεις που πραγματεύονται καίρια και σημαντικά ζητήματα της εκάστοτε περιόδου ( π.χ. Πλατείες, διεθνή και τοπικά κινήματα κλπ). Σε πολιτιστικό επίπεδο το φεστιβάλ κάθε χρόνο ζωντανεύει το πάρκο Γεωργιάδη με συναυλίες, χορό, προβολές ντοκιμαντέρ, εκθέσεις βιβλίων κλπ, ενώ ονόματα όπως ο Ψαραντώνης, οι Χαΐνηδες, οι Cabaret Balkan, οι Coza Mostra έχουν περάσει από τη μουσική σκηνή του φεστιβάλ.
Σήμερα σε μια εποχή που η εξαθλίωση, η ανεργία και η μετανάστευση της νεολαίας φτάνουν σε τρομακτικά ποσοστά, επιδιώκουμε το φετινό φεστιβάλ να αναδείξει και να επεξεργαστεί τη δυνατότητα διεξόδου της χώρας από την καταστροφική πολιτική των Μνημονίων και της Τρόικας καθώς και τον ιδιαίτερο ρόλο της κοινωνίας και της νεολαίας στη δημιουργία ενός πολιτικού ρεύματος για την ανοικοδόμηση της χώρας. Η ανάταση της χώρας και η ύπαρξη μιας μετάβασης σε μία άλλη Ελλάδα είναι υπόθεση όλων μας!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/6
Την Παρασκευή 14/6 στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί η κεντρική πολιτική εκδήλωση της πρώτης μέρας του φεστιβάλ με τίτλο: «Ελλάδα, μια χώρα σε μετάβαση. Αναγκαίο ένα πολιτικό ρεύμα διεξόδου. Ποιος ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ;». Η εκδήλωση αυτή θα αποτελείται από ένα τριμελές πάνελ με τους εξής ομιλητές:
Δημήτρης Βίτσας, γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Λουκάς Αξελός, συγγραφέας και διευθυντής του περιοδικού «Τετράδια», μέλος της συντονιστικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Μανόλης Μούστος, μέλος ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Οι ομιλητές θα προσπαθήσουν να περιγράψουν την ανάγκη δημιουργίας ενός πολιτικού ρεύματος διεξόδου ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη στήριξη της μετάβασης της χώρας και του λαού σε ένα μετατροϊκανό τοπίο. Επίσης, θα συζητηθεί ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ σε μία κατεύθυνση ανατροπής και διεξόδου, οδεύοντας και προς το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο.
Όσον αφορά στο πολιτιστικό σκέλος της πρώτης μέρας, την Παρασκευή στο χώρο του φεστιβάλ θα διεξαχθεί συναυλία με παραδοσιακά συγκροτήματα και πιο συγκεκριμένα με την παρέα των Βασίλη Χατζημακρή, Γιώργη Σταυρακάκη, Γιάννη Σωμαρά, Μηνά Σπανάκη, με το Γιώργο Μανωλάκη και το συγκρότημά του και το συγκρότημα «Γέρανος».
Ο Γιώργος (ή Γιώργης) Μανωλάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1982. Παίζει λαούτο από τα εννιά του χρόνια έχοντας δάσκαλό του τον πατέρα του, έναν από τους καλύτερους λαουτιέρηδες στην Κρήτη. Στα δεκατέσσερά του άρχισε να ασχολείται με το μπουζούκι, έχοντας δάσκαλό του τον Ανδρέα Στεφανάκη, μουσικό που διέπρεψε στην Αμερική αλλά και στην Ελλάδα. Δασκαλός του υπήρξε επίσης ο Ιωσήφ Κέρπελης ο οποίος έπαιζε μπουζούκι στις ορχήστρες του Τσιτσάνη και του Παπαϊωάννου. Εκτός από λαούτο και μπουζούκι παίζει επίσης μαντολίνο, τζουρά, μπαγλαμά και κιθάρα. Όλα αυτά τα χρόνια ζει και εργάζεται ως μουσικός στην Κρήτη. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είναι και τόσο γνωστός στο ευρύ κοινό. Σημείο στην καριέρα του αποτελεί και η συμμετοχή στο συγκρότημα Χαΐνηδες με το οποίο ηχογράφησε τους δίσκους " Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι " ( 2cd - 2005 ) και " Ο Καραγκιόζης στην Γιουροβίζιον " ( 2007 ).
Μπορεί ο Γέρανος να είναι ο αρχαίος ελληνικός χορός που φαίνεται ότι χόρεψε ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη, ωστόσο αυτός ο χορός ενέπνευσε και μία ομάδα νέων ανθρώπων που δημιούργησε ένα συγκρότημα που προσεγγίζει με τρόπο διαφορετικό την παραδοσιακή μουσική. Ο λόγος για το συγκρότημα Γέρανος που με τα τραγούδια του κάνει βόλτα στο Αιγαίο.
Μια λύρα, ένα μπουλγαρί, ένα λαούτο, πνευστά και νυκτά όργανα συμπληρώνουν την μελωδία. Ο ήχος φεύγει από την Κρήτη, "δένει" για λίγο στα παράλια της Μικρασίας, πιάνει Κυκλάδες και Δωδεκάνησα...

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/6
Το Σάββατο στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί συνέλευση νεολαίας στο χώρο του φεστιβάλ με τίτλο: «Το μέλλον στα χέρια μας! Θα μείνουμε εδώ για Δημοκρατία –Ανεξαρτησία-Αξιοπρέπεια ».
Στόχος της συζήτησης αυτής είναι η επεξεργασία του ρόλου του πιο ενεργού κομματιού της κοινωνίας, της νεολαίας δηλαδή, στη διέξοδο της χώρας, σε μία κατεύθυνση παραγωγικής ανασυγκρότησης αυτού του τόπου. Με συμμετοχές από ομάδες, συλλογικότητες από όλη την Κρήτη, θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε πως υπάρχει και άλλος δρόμος για τη νέα γενιά, πέρα από αυτόν της μετανάστευσης. Ένας δρόμος ανατροπής για τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία.
Μετά το πέρας της συνέλευσης νεολαίας θα ακολουθήσουν συναυλίες από μαθητικά συγκροτήματα και αργότερα θα εμφανιστούν στη μουσική σκηνή του φεστιβάλ οι Belleville και οι Baildsa. Τη λήξη των συναυλιών θα ακολουθήσει μουσική από DJ μέχρι αργά.
Οι Belleville Γεννήθηκαν στις αρχές του 2011. Έμπνευση τους φυσικά αποτέλεσε η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Sylvain Chomet, les Triplettes de Belleville. Τον Μάρτιο του 2011 ξεκινούν τις Live εμφανίσεις τους με πρώτο live στο Booze, ακολούθησε η συμμετοχή τους στο project RETROPOLIS με τη διασκευή του κομματιού "Κάτι με τραβά κοντά σου" -Σουγιούλ Γαϊτάνου ερμηνευμένο από τη Σοφία Βέμπο- και στη συνέχει άλλες δύο εμφανίσεις στο ΑΜΝΗΣΙΑ και στο Dizzy Miles. Μετά από κάποιες αλλαγές στη σύνθεση τους το ίδιο καλοκαίρι, οι Belleville συνεχίζουν τις live εμφανίσεις τους με ανανεωμένη διάθεση και κομμάτια καθώς και οπτικό υλικό. Σας περιμένουν να αναβιώσετε την εποχή που οι πέρλες, τα πούπουλα, οι ζαρτιέρες και τα τσιγάρα κολλημένα στο στόμα ήταν τρόπος ζωής και η νύχτα είχε άλλο χρώμα...

Baildsa: Εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι, αλωνίζουν την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, ενώνοντας μουσικές, ήχους και παραδόσεις. Με ένα όραμα. Τα Ηνωμένα Έθνη Βαλκανίων, ή αλλιώς, U.S.B. (United States of Balkans). Έτσι αποκαλείται και η πρώτη ολοκληρωμένη, δισκογραφική τους δουλειά. Το όνομα προκύπτει από την τουρκικής προεύλευσης λέξη bayılmak (= λυποθυμώ), το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στα χωριά των βαλκανίων και με παρεμφερείς σημασίες όπως αγανάκτσα, μπούχτσα κτλ. Η αρχική ιδέα προήλθε το 2007 από τον Θάνο και Γιάννη Γκουντάνο, σύντομα συγκροτήθηκε το γκρουπ και ένα χρόνο μετά ξεκίνησαν οι πρώτες συναυλίες. Από τότε οι Baildsa εμφανίζονται με μανία σε φεστιβάλ, μουσικές σκηνές, μπαρ, στέκια, δρόμους με περίσσια ενέργεια και δύναμη, δίχως δόντια. Το ύφος της μπάντας τροποποιήθηκε σταδιακά μπολιάζοντας με νέα στοιχεία ska, reggae, rap το ήδη υπάρχον βαλκανικό γυφτοπάνκ υπόβαθρο.

Οικονομική Ενίσχυση: 3€
 
Εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής του Maydays (delayed)
Ηράκλειο, 28/5/2013
Επικοινωνία:Αντώνης(6975107477)
Ισμήνη (6988069597)
e-mail: maydays.ira@gmail.com

Facebook Page: MaydaysFestival

Κείμενο συμβολής 30 μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στον προσυνεδριακό διάλογο για το πλαίσιο προγραμματικών θέσεων

Συμφωνώντας επί της αρχής στο κείμενο θέσεων της ΚΕ για τον προσυνεδριακό διάλογο, καταθέτουμε τις σκέψεις μας σε ορισμένα καίρια θέματα που πρέπει να τονιστούν και να συζητηθούν με ιδιαίτερη προσοχή. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως τα θέματα αυτά αποτελούν μια συμβολή στις προϋποθέσεις που χρειάζονται για μια μεγάλη στροφή στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, μετά από 3 χρόνια μνημονιακής επιβολής.

Βασικές προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε σε ένα μετατροϊκανό ξέφωτο, για να μπουν οι βάσεις μιας μεγάλης ανατροπής, για τη μεταπολίτευση του λαού

1. Νέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση

Σωστά το κείμενο των θέσεων ξεκινά με αυτόν τον τίτλο. Στην πορεία όμως μέσα από σωστές επισημάνσεις και αναλύσεις χάνονται, εξατμίζονται οι προϋποθέσεις και οι στόχοι που πρέπει να παλευτούν ώστε να γίνει κατορθωτή μια τέτοια πορεία. Οι σκέψεις που ακολουθούν προσπαθούν να αναιρέσουν αυτήν την αδυναμία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ υποστηρίζει ότι η νέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση αποτελεί ένα πρώτο κρισιμότατο κόμβο μιας ευρύτερης πορείας μετασχηματισμού. Η νέα, λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση σηματοδοτεί το πέρασμα σε ένα «μετατροϊκανό ξέφωτο», σε μια μεταβατική φάση με ένα νέο πολιτικό συσχετισμό, ριζικά αλλαγμένο σε σχέση με τον σημερινό, έναν πολιτικό συσχετισμό υπέρ του λαού. Σε αυτό το «μετατροϊκανό ξέφωτο» προωθούνται οι προγραμματικοί στόχοι που εκτίθενται στη συνέχεια. Ιδιαιτέρως όμως επισημαίνουμε σαν κεντρικότερα χαρακτηριστικά της φάσης αυτής ότι:
μπαίνει τέλος στο καθεστώς των Μνημονίων και της Τρόικας, τέλος στην «Ελλάδα -αποικία χρέους», τέλος στην περίοδο της χρεοκρατίας και της χρεο -τρομοκρατίας
προχωρά μια διαδικασία άμεσης κοινωνικής ανακούφισης, και μπαίνουν οι βάσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της πολιτιστικής αναγέννησης
εγκαθίστανται θεσμοί πραγματικής Δημοκρατίας, καταργείται εκ θεμελίων το σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς και οι μηχανισμοί προπαγάνδας που διαθέτει, ενώ αποδίδεται Δικαιοσύνη ειδικά σε βάρος όσων ευθύνονται για την καταστροφή της χώρας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου
ο λαός αποφασίζει με ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο για την πορεία της χώρας
αναδιατυπώνονται οι άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής και αναδιατάσσονται οι διεθνείς σχέσεις της χώρας στη βάση του διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της ανεξαρτησίας, της ισοτιμίας, της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και της αλληλεγγύης προς όλους τους λαούς. Προωθείται ένα ισχυρό μέτωπο των λαών του Νότου.
Προωθούμενο αυτό το πλαίσιο με την ενεργητική κινητοποίηση του λαού, ριζώνοντας ο νέος πολιτικός συσχετισμός υπέρ του λαού και στεκόμενη η χώρα και η κοινωνία στα πόδια της, ανοίγει πλέον η δυνατότητα για ένα νέο κύμα βαθύτερων μετασχηματισμών. Πάντα μέσα από τη δημοκρατική έκφραση και έγκριση του λαού.

2. Το πολιτικό ρεύμα ανατροπής και διεξόδου

Στις αποφάσεις της ΚΕ γράφονταν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις για να γίνουν σημαντικά βήματα: Πρώτη μεταξύ των άλλων προϋποθέσεων ήταν η δημιουργία του πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου της χώρας. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουμε κάνει λίγα στην κατεύθυνση αυτή και μάλλον δεν έχουμε συνεννοηθεί επί της ουσίας.

Τι είναι το πολιτικό ρεύμα διεξόδου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρίσκεται σήμερα σε ένα μεταίχμιο ανάμεσα στην έκφραση ενός σημαντικού τμήματος των φτωχοποιημένων τμημάτων του λαού, έκφραση που του χάρισε και την εκτόξευση των εκλογικών ποσοστών του στις προηγούμενες διπλές εκλογές, και στην δυνατότητα να κατακτήσει την εμπιστοσύνη ενός ακόμη μεγαλύτερου μέρους του λαού, και να δώσει έτσι απάντηση στην κρίση, οικονομική, κοινωνική και πολιτική που μαστίζει τον τόπο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη ενός πλατιού, πολιτικού κινήματος αλλαγής, ενός κινήματος που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρέπει να συμβάλει να διαμορφωθεί, θα πρέπει να εκφράσει πολιτικά, αλλά που δεν θα ταυτίζεται με το κίνημα αυτό.
Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να είναι εξ' ορισμού μαζικό. Να αποτελεί το χώρο μέσα στον οποίο θα εκφράζονται, θα στηρίζονται και βοηθιούνται να ξεσπάσουν επιμέρους αγώνες ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου, τα πολυποίκιλα κινήματα που ξεπηδούν τα τελευταία αυτά χρόνια. Ένα τέτοιο κίνημα καταγράφει στο κεντρικό πεδίο ταξικούς συσχετισμούς εξουσίας και διακυβέρνησης. Η επικράτησή του πρέπει να σημαίνει μια μεγάλη αλλαγή και μια διαδικασία κοινωνικής μετάβασης. Δεν θα έχει μια εφάπαξ - συγκυριακή εμφάνιση, αλλά διάρκεια και μονιμότητα ως ρεύμα ανατροπής και αλλαγής των πραγμάτων.
Ένα τέτοιο κίνημα σαν μέγεθος και υπόσταση είναι κάτι ευρύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Περιλαμβάνει την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ_ΕΚΜ (ή ένα μεγάλο μέρος της) αλλά είναι ευρύτερο. Είναι ανοικτό στο χαρακτήρα και στην προοπτική του, με διαδικασίες κινήματος βάσης – δεν θα επιδιώκει να δημιουργήσει τεχνητές διαχωριστικές γραμμές. Θα είναι ένα ρεύμα-κίνημα και όχι ένας κομματικός συσχετισμός
Τα αξιακά-ταυτοτικά στοιχεία ενός τέτοιου κινήματος έχουν αναδειχθεί μέσα από τις αυθόρμητες κινητοποιήσεις του κόσμου στα χρόνια του μνημονίου, ψιθυρίζονται και συζητιούνται σε ένα πολύ μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ψήφισαν ή θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν την άρνηση πολλών αρνητικών φαινομένων της προ-μνημονιακής περιόδου που ο κόσμος συνειδητοποιεί. Ορίζουν το χαρακτήρα της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός, αλλαγή που ανοίγει το δρόμο για ένα άλλο σύστημα κοινωνικών σχέσεων, αλλαγή που μπορεί να συσπειρώσει μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες.

• Τέτοιο αξιακό-ταυτοτικό στοιχείο είναι μια ανεξάρτητη Ελλάδα που θα μπορεί να παράγει και να ικανοποιεί κοινωνικές ανάγκες, που θα πάψει να είναι μια χώρα παρασιτική.
• Τέτοιο στοιχείο είναι η πραγματική δημοκρατία και το γκρέμισμα του σάπιου πολιτικού συστήματος της διαπλοκής που ανέθρεψαν τα κόμματα του δικομματισμού.
• Τέτοιο στοιχείο είναι ο πατριωτισμός στη θέση της παντελούς αδιαφορίας για το μέλλον αυτού του λαού και του τόπου που χαρακτήρισε τις πολιτικές των επικυρίαρχων δεκαετίες τώρα.
• Τέτοια στοιχεία είναι η απαίτηση για έναν άλλο Δημόσιο τομέα, η απαίτηση για ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα πιο κοντά στις ανάγκες των εργαζόμενων και της κοινωνίας, ή ακόμη η απαίτηση για μια Αριστερά αντάξια του ονόματός της και των οραμάτων της.

Κοντολογίς έχουμε ανάγκη από ένα πολιτικό κίνημα που θα θέτει στο επίκεντρο την οικονομική, κοινωνική και πολιτική διέξοδο, την επιβίωση του λαού και της χώρας, με το γκρέμισμα του μνημονιακού οικοδομήματος.
Στο εσωτερικό του θα έχουν κεντρική θέση ένα ρεύμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής χειραφέτησης, πραγματικής δημοκρατίας, ανεξαρτησίας και διεθνισμού.
Η λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση του λαού συμπυκνώνει ένα τέτοιο πρόγραμμα, απαιτεί την πλήρη ανατροπή του πολιτικού συστήματος για το προχώρημα της μετάβασης και της άμεσης ανακούφισης του λαού.

Πώς θα γίνει δυνατό να συμβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη ενός τέτοιου πολιτικού κινήματος;
Κοινωνικά πρέπει να στηριχθούμε σε μια ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων που χτυπήθηκαν και υποφέρουν από τη μνημονιακή πολιτική, που καταστρέφονται, που περιθωριοποιούνται και φτωχοποιούνται με τρομακτική ταχύτητα. Δεν πρόκειται απλά για τους εργαζόμενους και τους άνεργους αλλά και για ευρύτατα μεσοστρώματα που καταστρέφονται. Όλοι αυτοί μπορούν να συγκροτήσουν ένα κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων που θα στηρίξει μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, μια μεταπολίτευση του λαού, ένα άλλο κοινωνικό συμβόλαιο, όχι ενσωμάτωσης και συμπληρωματικότητας προς μια αστική επαναθεμελίωση κλεπτοκρατίας και νεοπλουτισμού, ένα κοινωνικό συμβόλαιο που δεν θα ορίζει ή θα προκρίνει μια κοινωνική κινητικότητα προς τα πάνω, αλλά μια πορεία σωτηρίας της χώρας και μετάβασης σε ένα άλλο παραγωγικό και καταναλωτικό πρότυπο για την πλειοψηφία του λαού. Δημιουργούνται οι όροι μιας πρωτοφανούς ιστορικής σύγκλισης των λαϊκών τάξεων με τα μεσοστρώματα, για τα τελευταία χρόνια. Γιατί τα μεσοστρώματα, φτωχοποιούμενα, ταυτόχρονα εγκαταλείπουν το πολιτισμικό υπόδειγμα, την κοσμοεικόνα τους, τις συμπεριφορές, τον τρόπο ζωής τους. Επανακαθορίζουν την αντίληψή τους για τον εαυτό τους και την κοινωνία. Αντίστοιχα οι λαϊκές τάξεις εγκαταλείπουν και αυτές την αυταπάτη για τη δυνατότητα να βελτιώνουν μέσω επιμέρους διεκδικήσεων τη ζωή τους και να παραιτούνται από το γενικότερο. Είναι μια ιστορική σύγκλιση και μια μεγάλη ευκαιρία.
Πολιτικά πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες κεντρικού γενικού περιεχομένου που να εκφράζουν και να δίνουν ώθηση στην δημιουργία του πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου. Παραδείγματος χάρη: Να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης και να γίνει κεντρικό ζήτημα όλης της δράσης του κόμματος, από Κοινοβουλευτική Ομάδα μέχρι όλες τις Οργανώσεις Μελών, να γίνουν προσπάθειες στο εξωτερικό για το που οδηγεί η εγκληματική πολιτική των Μνημονίων. Να γίνει μια μεγάλη καμπάνια διαρκείας για την νεολαία και τον αφανισμό της. Να μην φύγει κανείς από την χώρα και να αγωνιστούμε σε ένα μεγάλο κίνημα για το ξαναχτίσιμο της χώρας. Να διακηρυχτεί μια πολιτική συμπαράταξης Ελλάδας και Κύπρου και να επιδιωχθεί η ενότητα των χωρών του Νότου ενάντια στην Γερμανική μπότα στην Ευρώπη.

3. Συσσωρεύονται όροι για εθνικές υποχωρήσεις και περιπέτειες

Το άμεσο μέλλον επιφυλάσσει για τη χώρα γεωπολιτικούς κινδύνους και ενδεχόμενες περιπλοκές σε όλο το μήκος των ανοιχτών εθνικών ζητημάτων. Από τη Θράκη μέχρι την υφαλοκρηπίδα και μέχρι το Κυπριακό, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο συσσωρεύονται όροι για μεγάλες πιέσεις υποχώρησης από κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών που τελούν σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας. Οι παρούσες ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο αποτελούν εγγύηση για «γενναίες» υποχωρήσεις στις απαιτήσεις ισχυρών και ηγεμονικών δυνάμεων της περιοχής, όπως ακριβώς έχουν επιδείξει εξαιρετική προθυμία συμμόρφωσης στις οικονομικές απαιτήσεις της Τρόικας και της Κομισιόν μέχρι σήμερα. Αλλά ακόμη και χωρίς αυτές τις ηγεσίες στη μια ή την άλλη χώρα, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι παραμένουν και μπορούν να οδηγήσουν σε συνδυασμό της οικονομικής κρίσης και καταστροφής με περιπέτειες ή περιπλοκές στα εθνικά ζητήματα.
Η μεγάλη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα για επαναφορά ενός σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού από κέντρα των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Τουρκίας, οι απειλές της τελευταίας σχετικά με την ελληνική ΑΟΖ και ιδιαίτερα οι πρόσφατες κινήσεις της για έρευνες σε περιοχές ελληνικής ή κυπριακής υφαλοκρηπίδας ανατολικά της Ρόδου, και η κινητικότητα στη Θράκη, είναι ορισμένα μόνο από τα γεγονότα που επιβεβαιώνουν ότι έρχονται εξελίξεις.
Υπάρχουν τρεις λόγοι που ωθούν τα πράγματα σε τέτοιου είδους κατεύθυνση. Πρώτον, η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε μεγάλη ρευστότητα και αναδιατάξεις μεγάλων και ενδιάμεσων δυνάμεων τα τελευταία χρόνια. Οι αντιθέσεις γύρω από τη Συρία και γύρω από το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου αποτελούν κατεξοχήν πεδία αντιπαράθεσης. Δεύτερο, η Τουρκία έχει αναδειχτεί σε μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, ενισχυμένη οικονομικά και γεωπολιτικά, και θα απαιτήσει κάποια στιγμή – ήδη απαιτεί - μια διαφορετική ρύθμιση σε όλη τη γραμμή από τη Θράκη μέχρι την Κύπρο, ιδιαίτερα αν δυσμενείς για αυτήν εξελίξεις ανατολικά την ωθήσουν σε κάτι τέτοιο. Τέλος, Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας που μεγαλώνει την όρεξη για αναδιανομές σε βάρος τους, ενώ το ίδιο διακύβευμα αυτής ομηρίας από την πλευρά όσων την επιβάλλουν, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, δεν βρίσκεται μόνο στο πεδίο της οικονομίας αλλά και της γεωπολιτικής.
Για την Αριστερά, το λαϊκό κίνημα, για το ΣΥΡΙΖΑ, είναι πασιφανές ότι η πολιτική προετοιμασία και θωράκιση απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις έχει προεξάρχουσα σημασία. Σε μεγάλο βαθμό είναι τα συγκρουόμενα, ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια που θα κρίνουν τις εξελίξεις στη χώρα μας, και είναι κυρίως οι εξελίξεις στα εθνικά ζητήματα που μπορεί να καθορίσουν το πεδίο της πολιτικής σύγκρουσης με τις μνημονιακές δυνάμεις, ίσως περισσότερο από τα οικονομικά ζητήματα. Ένα σχέδιο κοινωνικής αλλαγής και μετάβασης θα έπρεπε να έχει ένα σχέδιο-πρόταση. Οφείλει να έχει δύναμη και δυναμική για να εφαρμόσει από την πρώτη στιγμή μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα εξασθενίζει τις πιέσεις και τα «εμπάργκο» που τυχόν θα επιβληθούν. Ζητείται άμεσα η εκπόνηση μιας ανεξάρτητης πολιτικής για τη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο και κινήσεις τέτοιες που να απεγκλωβίζουν από τους θανατηφόρους εναγκαλισμούς «συμμάχων» και «φίλων». Ο πολυπολικός κόσμος που αναδύεται (με δυσκολίες και αντιθέσεις) προσφέρει δυνατότητες, φτάνει να υπάρχει η βούληση και η απόφαση για διέξοδο.
Κυρίως, όμως, χρειάζεται η στήριξη σε ένα πλατύ λαϊκό, πατριωτικό-δημοκρατικό κίνημα ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας της χώρας, μια πολιτική που πάνω από όλα θα βάζει το λαό και τη χώρα, και θα κινητοποιεί για αυτό τους πολίτες.

Οργανική «πάθηση»
Σε όλους τους προγραμματισμούς μας λείπει η πρωτοβουλία και οι προτάσεις για τα γεωπολιτικά και εθνικά ή «εθνικά» ζητήματα. Ήρθε η Κύπρος και μας ξύπνησε λίγο αλλά το πιο πιθανό είναι να ξεχαστούμε πάλι, γιατί δεν δίνουμε σημασία σε αυτήν την διάσταση που είναι από τις σημαντικότερες. Έχουμε δώσει και καλά κάνουμε πολλαπλά δείγματα γραφής σε ζητήματα όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, ο ρατσισμός, η αλληλεγγύη κ.λπ. Στην περίπτωση όμως των εθνικών ζητημάτων και της καθόλου γεωπολιτικής, το έλλειμμα είναι ολοφάνερο και το χειρότερο είναι ότι δείχνουμε άγνοια ή αδυναμία στην κατανόησή του.
Πρόκειται για οργανική πάθηση του φορέα μας. Χρειάζεται άμεση αφύπνιση κομματική για τα γεωπολιτικά και τους κινδύνους που περιβάλλουν την χώρα μας. Αν δεν το καταλαβαίνουμε θα μας πάρουν σβάρνα τα γεγονότα...
Επειδή έρχεται μια τέτοια μεγάλη εκκωφαντική πανεθνική κρίση πρέπει να εκτιμήσουμε ότι το κόμμα μας, το λαϊκό κίνημα, ο λαός, η χώρα είναι χωρίς προετοιμασία. Είναι γνωστό ότι στο κόμμα μας λίγες είναι οι αναλύσεις και συμβολές. Φοβόμαστε ότι το σοκ που θα υποστούμε θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που πάθαμε εδώ και τρία χρόνια.

4. Βαθαίνει η κρίση στην Ευρώπη, σπαράσσεται ο κυρίαρχος ευρωπαϊσμός

Οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο ανέδειξαν ουσιαστικά ζητήματα. Ιδιαίτερα την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον διακριτό, πλέον, διαχωρισμό της σε δύο βασικές ομάδες κρατών. Τους επικυρίαρχους της «Βόρειας Συμμαχίας» με επικεφαλής την Γερμανία και τους υποτελείς του «απροσάρμοστου Νότου», με «επικεφαλής» τις υπό μνημονιακό καθεστώς τελούσες χώρες. Η πειρατική δράση της βορειοευρωπαϊκής αριστοκρατίας του χρήματος με τους όχι ανύπαρκτους αλλά ετεροχρονισμένα «ανακαλυφθέντες» λόγους για νοσούσα οικονομία της Κύπρου, για κοινωνικό status αναντίστοιχο με την πραγματικότητα, για άρρωστο τραπεζικό σύστημα ανοικτό στις σκοτεινές επενδύσεις και τα ύποπτης προέλευσης κεφάλαια, δεν αποτελούν παρά το φύλλο συκής για να αποκρυβεί η επί της ουσίας αρπακτική της πρόθεση. Πρόθεση απροκάλυπτα εστιασμένη σε δύο σαφείς στόχους: έναν άμεσο, την διάλυση της υπάρχουσας κυπριακής οικονομίας και έναν έμμεσο, τον ουσιαστικό έλεγχο του υποθαλάσσιου πλούτου της, που σε συνδυασμό με την πραγματικότητα της ουσιαστικής διχοτόμησης θα οριστικοποιήσει την κατάργηση της όποιας ανεξαρτησίας της και θα οδηγήσει στην οριστική, πλέον, κατάταξη της Κύπρου σε κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, κράτος παρία-βαστάζο. Ολοένα και περισσότερο γίνεται εμφανές ότι με πρόσχημα το χρέος ή ο,τι άλλο κακό ήθελε ανακαλυφθεί, εφαρμόζεται μία sui generis νεοαποικιακή πολιτική μέσα στην ίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αλήθεια, τι περισσότερο άραγε περιμένουμε να συμβεί για να διαπιστώσουμε ότι κατ'ουσίαν έχει ανοικτά τεθεί από τους επικυρίαρχους το ζήτημα της ανατροπής του status της Ευρωζώνης είτε με τη μορφή κατάργησής της, είτε με την αναγκαστική υπαγωγή της σε δύο ετεροβαρείς κύκλους;

Η όλη εξέλιξη αποδεικνύει ότι το οραματικό στοιχείο στην Ε.Ε. όχι μόνον έχει διαρραγεί αλλά κατ' ουσίαν η βορειοευρωπαϊκή αριστοκρατία του χρήματος ανερυθρίαστα προσπαθεί να ληστέψει τον ευρωπαϊκό Νότο στη βάση ενός προδιαγεγραμμένου σχεδίου, που γράφει στα παλαιά του υποδήματα τις συνέπειες και το μέγεθος της καταστροφής που η παρέμβασή του συνεπάγεται. Είναι εμφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή νεοφιλελεύθερη αψιμαχία αλλά με έναν ολοκληρωτικό πόλεμο που σκοπεύει να σαρώσει κράτη, έθνη και λαούς.
Το γκρέμισμα όλων των δεδομένων για μια ευρωζώνη ισότιμης συμμετοχής των μελών της, έδωσε -ταυτόχρονα- ένα τέλος στις αυταπάτες, αφήνοντας διαχρονικά έκθετο όλο το στρατόπεδο των προθύμων και ιδιαίτερα το σημιτικό «εκσυγχρονιστικό» στρατόπεδο στην Ελλάδα καθώς και το αναστασιαδικό / βασιλειακό στρατόπεδο στην Κύπρο, όργανα της πλήρους υποταγής.
Όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη σήμερα χωρίζεται σε Νότια και Βόρεια. Όχι με γεωγραφικούς όρους αλλά κυρίως πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικούς. Χώρες οφειλέτες, χώρες υποτελείς, χώρες προτεκτοράτα, χώρες ειδικές ζώνες, χώρες αποικίες χρέους, χώρες υπό επιτήρηση και διεθνή έλεγχο. Μετά την τραγική υποβάθμιση των χωρών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης (και της διάλυσης μερικών από αυτές, είτε με πόλεμο (Γιουγκοσλαβία), είτε με διαμελισμούς (Τσεχοσλοβακία) και προσαρτήσεις (Ανατολική Γερμανία), τώρα ήρθε η σειρά του Νότου με πρώτη την Ελλάδα και τώρα την Κύπρο. Αλλά έπονται και μεγαλύτερες όπως η Ισπανία, η Ιταλία μέχρι να καταλάβουν και οι Γάλλοι πως τους θεωρούν και αυτούς Νότο (¨Ήδη η κρίση κτυπά απειλητικά την πόρτα της Γαλλίας και του τραπεζικού της συστήματος).
Ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής κρίσης, το τραπεζικό σύστημα, οδηγεί σε πειράματα όπως το κούρεμα των καταθέσεων, η ανατίναξη ασφαλιστικών ταμείων, και το τέλος των φορολογικών και τραπεζικών παραδείσων.
Αρκετοί όμως υποστηρίζουν ότι πέρα από τον χωρισμό της Ευρώπης σε Βορρά και Νότο υπάρχει και μια άλλη περιοχή: μια γκρίζα περιοχή, κάτι σαν «περιθώριο» ή «σκουπίδια» της Ευρώπης. Και συγκαταλέγουν την Ελλάδα (μαζί με την Βουλγαρία και άλλες περιοχές) σε αυτήν την κατηγορία.
Αν έτσι τα υπολογίζουν και τα μεθοδεύουν, το ΔΝΤ, οι διάφοροι Τόμσεν και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι, δηλαδή μια πορεία προς μια βαθιά τριτοκοσμοποίηση – αφρικανοποίηση περιοχών, κι αν την Ελλάδα την υπολογίζουν να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, τότε αυτό το γεγονός έχει ιδιαίτερη σημασία στην στρατηγική διεκδίκησης διεξόδου για την χώρα.
Η κρίση στην Ευρώπη, την πιο κτυπημένη περιοχή του πλανήτη από την παρατεταμένη κρίση, συναντιέται με τους νέους γεωπολιτικούς όρους που επιφέρουν τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα. Η μυρωδιά υδρογονανθράκων και η ανάγκη της γερμανική ιμπεριαλιστικής πολιτικής να αυξήσει το ζωτικό της χώρο, οδήγησε στην απόφαση στραγγαλισμού της Κύπρου και το σπάσιμο της οικονομικής της σπονδυλικής στήλης, του τραπεζικού της συστήματος. Την ίδια στιγμή δυναμώνει η απομόνωση της Γερμανίας (αντιγερμανισμός αντιμερκελισμός) και αμφισβητείται πιο δυνατά ο ευρωπαϊσμός. Ο ευρωσκεπτικισμός παίρνει μεγάλες διαστάσεις και τροφοδοτούνται ποικίλα ρεύματα σε όλη την Γηραιά Ήπειρο.
Το τέλος της Γερμανικής Ευρώπης έχει έρθει στην επιφάνεια σαν αίτημα και ανάγκη των καιρών. Αντί να θεωρείται αίτημα που αφορά την οικονομική σφαίρα, η υλοποίησή του έρχεται και γίνεται στη σφαίρα του πολιτικού και της άρνησης υποταγής και υπαγωγής όλης της Ηπείρου στις γερμανικές ηγεμονικές βλέψεις.
Το 2013 είχε χαρακτηριστεί σαν χρόνος μεγάλης δοκιμασίας για το ευρώ και την ευρωζώνη. Η πορεία δεν δείχνει να ισχυροποιούνται. Το ευρώ και η ευρωζώνη ασθμαίνοντας θα κρατούνται στην ζωή όσο η Γερμανία το επιτρέπει ή αναγκάζεται να τα διατηρεί.
Η πορεία τους θα καθοριστεί από πολιτικούς όρους και επιλογές και όχι απλά από οικονομικές διευθετήσεις ή συμφωνίες. Ήρθε η ώρα των γεωπολιτικών διευθετήσεων της επιβολής των επιλογών των μεγάλων παικτών.
Με ποια κατεύθυνση λοιπόν μέσα στην Ευρώπη της κρίσης; Της γερμανικής ευρωένωσης, των ταξικών και κοινωνικών διαχωρισμών, των καταπιεσμένων και καταστρεφόμενων χωρών;
Σε αυτό το τόσο κρίσιμο κομβικό σημείο η Αριστερά και το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη υπολείπονται πολύ από το να εκμεταλλευτούν το έδαφος που δημιουργείται μέσα από αυτές τις εξελίξεις.
Οι λαοί και τα έθνη της Ευρώπης, οι υποτελείς τάξεις και το προλεταριάτο με τον τρόπο τους και την πείρα τους θα κατανοήσουν την φύση, τους στόχους, την ουσία της ΕΕ και του κυριαρχικού ρόλου μέσα σε αυτήν της Γερμανίας. Θα κατανοήσουν το χάσμα δημοκρατίας που διαπερνά όλους τους θεσμούς της και την θεσμοθέτηση σαν κυρίαρχης πολιτικής του σκληρού νεοφιλελευθερισμού. Θα κατανοήσουν πως η ΕΕ είναι θεσμισμένη πάνω στην βάση της προώθησης του νεοφιλελευθερισμού και της αφαίμαξης των αδυνάτων από τις ισχυρές δυνάμεις (κράτη και επιχειρήσεις), θα κατανοήσουν ότι αυτός ο «ευρωπαϊσμός» είναι ένας μύθος και θα αναζητήσουν νέα περιεχόμενα στην ευρωπαϊκή διάσταση.
Κυρίως θα συνειδητοποιήσουν πως η κατάκτηση μιας νέας ευρωπαϊκής ταυτότητας θα προκύψει από το γκρέμισμα του σημερινού ευρωενωσιακού οικοδομήματος και την οικοδόμηση στη θέση του ενός άλλου, εναλλακτικού, που θα εκφράζει τους λαούς, τα έθνη και τους εργαζόμενους της Ηπείρου, οι οποίοι θα συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν, στην βάση της συνεργασίας και της αμοιβαιότητας όλων των χωρών και με την σύμφωνη και εκφρασμένη θέληση των λαών τους. Με το στανιό επιβολή ενός τρύπιου και άδειου «ευρωπαϊσμού» δεν μπορεί να συγκινήσει κανέναν.
Το ζήτημα λοιπόν είναι πως οδηγούμαστε στο να ιχνηλατήσουμε την διαφορετική ποιοτικά ευρωπαϊκή διάσταση. Είναι απλά και καθαρά ζήτημα της εργατικής εξέγερσης ή της προώθησης μιας Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης; Είναι η διάσπαση μιας περιοχής ή μιας μερίδας χωρών στην πιο πάνω προοπτική; Είναι η διαφοροποίηση από τις υφιστάμενες πολιτικές και η δημιουργία νέων συσχετισμών με βάση αιτήματα, κατακτήσεις, ρήξεις μεμονωμένων χωρών, ανάπτυξης κινημάτων κλπ
Με το μέτωπο, την συνεργασία, την συμπόρευση του πληττόμενου Νότου και με κεντρική στοχοποίηση της γερμανικής ασφυκτικής εποπτείας και των όρων διακυβέρνησης που υπαγορεύει η ΕΚΤ ή οι τρόικα. Με την άρνηση να μετατραπούν χώρες και περιοχές σε αποικίες χρέους. Με την επιβολή μιας επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους του Νότου.
Όχι γενικά συνεργασία του Νότου, αλλά συγκεκριμένη συνεργασία-συμμαχία και ενεργητική πολιτική του Νότου ενάντια στην γερμανική Ευρώπη. Ενάντια στην Ευρώπη των τραπεζιτών και των μονοπωλιακών πολυεθνικών επιχειρήσεων, ενάντια στους τοκογλυφικούς μηχανισμούς που έχουν επιβάλλει, την λιτότητα και την ερήμωση του ευρωπαϊκού Νότου. Σήμερα στο Νότο συναντώνται οι μεγαλύτερες αντιθέσεις, συγκρούσεις και κινήματα... Η απαίτηση για ρήξη από τα δεσμά κυκλοφορεί στους δρόμους.
Μέτωπο λαών, κινημάτων, κοινωνιών, χωρών, κυβερνήσεων του Νότου, διεύρυνση της συνεργασίας για μια περιφερειακή πολιτική με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου, απόκτηση ανεξάρτητης σχέσης και επαφής με άλλες δυνάμεις – πόλους του σύγχρονου κόσμου (Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν κλπ).
Η πορεία και η τύχη μιας τέτοιας πολιτικής δεν στηρίζεται σε νομισματικά σχέδια και σχήματα. Τα προϋποθέτει σαν στοιχεία της αλλά δεν εξαντλείται σε αυτά. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελεί απελπιστική συρρίκνωση της πολιτικής η αποκλειστική επικέντρωση σε αυτά.
Μια τέτοια πολιτική αναζητεί διέξοδο από την κρίση, οικοδόμηση – ξανακτίσιμο – επανεφεύρεση ενός παραγωγικού – οικονομικού - εκπαιδευτικού – υγειονομικού – πολιτιστικού ιστού που να ικανοποιεί τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, καταργώντας την ανισότητα, καλλιεργώντας την συμμετοχή, προάγοντας την πραγματική δημοκρατία. Μια τέτοια πολιτική προωθεί πολιτικές ρήξεις / ανατροπές και διαδικασίες μετάβασης.
Ας μην ψάχνουμε για εκφράσεις που στρογγυλεύουν τα πράγματα και δεν φοβίζουν, ας μιλήσουμε για την ανάγκη να πρωτοτυπήσουμε, να μην αντιγράψουμε κανέναν, αλλά να δημιουργήσουμε πρωτότυπα πράγματα: Αριστερή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, νεό ιστορικό μπλοκ, αλλαγή του πολιτικού συστήματος, ανατροπή του ειδικού καθεστώτος της τρόικας, παραγωγική ανασυγκρότηση,κλπ. Εδώ πραγματικά δεν ξέρουμε ποιος είναι πιο «Ευρωπαίος» από τον άλλον, δηλαδή πιο προωθημένος κοινωνικά θεωρητικά πολιτισμικά, πολιτικά. Αυτή πρέπει να είναι η δική μας συμβολή για μιαν «άλλη Ευρώπη».
Η Ελλάδα έγινε επίκεντρο των εξελίξεων και της αντίστασης παγκοσμίως τα τελευταία τρία χρόνια. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρομοίως είναι αντικείμενο παρακολούθησης εκατομμυρίων προοδευτικών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα ξεσηκώσει θύελλα αλληλεγγύης αν κάνουμε και εμείς σοβαρά την δουλειά μας και αξιοποιήσουμε την αναντιστοιχία πολιτικής και οικονομικής δύναμης. Η πολιτική υπεροχή ως αυτοδύναμο στοιχείο θα μπορέσει να επιλύσει πολλά δυσεπίλυτα οικονομικής φύσης προβλήματα. Η αδυναμία στο οικονομικό πεδίο θα αντισταθμίζεται από την δύναμη στο πολιτικό και θα κινητοποιεί για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων.

5. Παραγωγική ανασυγκρότηση. Κίνημα και διαδικασία

Κατά την γνώμη μας δεν έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία στο ζήτημα αυτό. Είτε γιατί υπάρχει μια στενή αντίληψη που θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι «δεξιάς» απόκλισης ζήτημα και τείνει σε ανασυγκροτήσεις του καπιταλιστικού συστήματος, είτε μιας πλατιάς αντίληψης που τα θεωρεί ζητήματα προετοιμασίας ειδικών και κατάλληλων υπουργών. Δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Το ζήτημα είναι κατ' αρχάς πολιτικό, είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος, είναι ζήτημα κατανόησης όρων και προτεραιοτήτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ πρέπει να υποστηρίζει την ανάγκη δημιουργίας ενός κινήματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση, και μάλιστα «από τώρα». Για το σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης αλλά και για αυτήν καθεαυτήν την πράξη. Ήδη αναπτύσσονται πρωτοπόρα εγχειρήματα συνεταιριστικά, δημοτικά, συνεργατικά, που επιχειρούν να επανεκκινήσουν κλειστά εργοστάσια, να επανακαλλιεργήσουν την εγκαταλειμμένη ύπαιθρο, να διαμορφώσουν νέα μη κερδοσκοπικά και αλληλέγγυα δίκτυα διανομής, να προωθήσουν νέες τεχνολογίες από την ανακύκλωση απορριμμάτων, μέχρι την επικοινωνία, να προωθήσουν νέες αντιλήψεις και συνήθειες γύρω από την ψυχαγωγία και τον πολιτισμό. Παράλληλα, μεγάλη σημασία έχει το να εμπλακούν άμεσα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, επιστημονικοί σύλλογοι, συνδικαλιστικοί φορείς, επιμελητήρια σε αυτήν την κρίσιμη διαδικασία αξιοποίησης των δυνατοτήτων του τόπου και της κοινωνίας. Μια μεγάλη πανεθνική διαβούλευση μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει «από τώρα», να δώσει ζωή σε ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης το οποίο θα κλιμακωθεί με την ανάληψη της διακυβέρνησης. Ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης, που να αποκαθιστά την εργασία αλλά και την πρωτοβουλία και την επινοητικότητα των συνεργαζομένων ανθρώπων. Ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης, σε οργανική σύνδεση με ένα κίνημα πολιτιστικής αναγέννησης και ηθικής ανάταξης.
Ο λαϊκός ριζοσπαστισμός έχει ανάγκη από πολιτική. Έχει ανάγκη από προτάσεις και προοπτική. ΄Εχει ανάγκη από την διάνοιξη ενός δρόμου που αφορά πλειοψηφίες. Έχει ανάγκη από διαδικασίες διαμόρφωσης ενός ιστορικού λαϊκού εθνικού και κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων γύρω από στόχους σωτηρίας και διεξόδου της χώρας, απαλλαγής από μνημόνια, πραγματικής δημοκρατίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης. Έχει ανάγκη από την διακήρυξη και διάνοιξη ενός δρόμου μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, μιας μεγάλης λαϊκής μεταπολίτευσης, μιας μεταπολίτευσης του λαού.

Τα μέλη της απερχόμενης Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ 

Αναγνωστάκη Ισμήνη

Αξελός Λουκάς
Γασπαρινάτου Μαρία
Θεοδωρόπουλος Γιώργος
Καραμάνος Χρίστος
Κατσαρού Έλενα
Κοδέλας Δημήτρης
Μαντάς Μάκης
Μήτσιου Τάνια
Μούστος Μανόλης
Μπανιά Σοφία
Μπουλούμπαση Άβα
Μπρέστα Μαρίνα
Νικολακάκης Γιώργος
Νούλας Νίκος
Παναγιώτου Σπύρος
Παπαϊωάννου Γιώργος
Πατρικίου Έλενα
Πραμαντιώτης Χρήστος
Ρινάλντι Ρούντι
Σωτηρίου Ελένη
Τζαφέρης Γιώργος
Τσέλου Ειρήνη
Τσίπρας Γιώργος
Φινάλης Ερρίκος
Φωτόπουλος Κώστας
Χατζηλάμπρου Βασίλης
Χατζησταυράκη Μαρία
Χερουβής Γιώργος
Ψιμούλη Χρυσούλα